Κατά την προετοιμασία αθλητών που έχουν θέσει υψηλούς στόχους, η απληστία επιδόσεων είναι ένα από τα πιο έντονα αλλά και συνάμα επικίνδυνα συναισθήματα. Ο έντονος πόθος για όλο και υψηλότερο επίπεδο φυσικής κατάστασης τους ωθεί να πιέζουν τα όρια που μπορεί να αντέξει το ανθρώπινο σώμα με ασφάλεια κάνοντας κοινώς μία υπέρβαση (overreaching). Αυτό προκαλεί πολύ μεγάλη κόπωση και θα έκανε τους περισσότερους να σταματήσουν μέχρι να επανέλθουν. Κάποιοι αθλητές όμως, έχουν τόσο έντονο πάθος που συνεχίζουν να πιέζουν και ας τους λέει το σώμα τους «ΣΤΑΜΑΤΑ!». Αυτό ξεκινά και δημιουργεί μια τεράστια ανισορροπία στον οργανισμό τους. Επειδή το σώμα όμως έχει τον τελευταίο λόγο, αυτό αντιδρά και δημιουργεί αυτό που λέμε «σύνδρομο υπερπροπόνησης» (overtraining syndrome).
Τα συμπτώματα δεν είναι ίδια σε κάθε αθλητή αλλά τα βασικότερα είναι η εξαιρετικά μεγάλη και μόνιμη κούραση και η πτώση της απόδοσης. Θα σας περιγράψω σύντομα τα στάδια και κάποια από τα συμπτώματα που βιώνει ένας αθλητής από το «overreaching» έως «overtraining syndrome ».
Στα αρχικά στάδια μιας υπέρβασης ο αθλητής έχει υψηλά επίπεδα κόπωσης, ελάχιστη βελτίωση επιδόσεων και μέσα σε 24-36 ώρες αποκατάστασης μπορεί να επανέλθει στις προπονήσεις του όπου και θα δει και αύξηση των επιδόσεων μετά από 1-2 μέρες ξεκούρασης.
Στο επόμενο στάδιο γνωστό και ως λειτουργική υπέρβαση ο αθλητής νιώθει ακόμα υψηλότερα επίπεδα κούρασης, έχει πιθανή πτώση απόδοσης ενώ απαιτούνται μερικές μέρες ξεκούρασης για να μπορέσει να επανέλθει στις προπονήσεις του όπου και θα παρατηρήσει και αυξημένες επιδόσεις.
Στην συνέχεια έχουμε την μη λειτουργική υπέρβαση κατά την οποία ο αθλητής έχει τεράστια επίπεδα κόπωσης, προφανή πτώση της απόδοσης και χρειάζεται αρκετές μέρες για να επανέλθει στην προπόνηση όπου και θα έχει όμοιες επιδόσεις με αυτές που σταμάτησε.
Το τελικό στάδιο είναι το σύνδρομο υπερπροπόνησης όπου ο αθλητής βιώνει εξαιρετικά επίπεδα κόπωσης, εμφανή πτώση της απόδοσης και είναι αναγκαία η αποχή του αθλητή για τουλάχιστον 1 μήνα από την προπόνηση όπου φυσικά κατά την επάνοδο του τις περισσότερες φορές θα έχει χάσει την αγωνιστική σεζόν λόγω μεγάλης πτώσης της απόδοσης.
Όταν αναζητάμε ένα ανώτερο επίπεδο επιδόσεων είναι αναγκαία πολλές φορές αυτή η υπέρβαση. Θέλει όμως τεράστια προσοχή στο προπονητικό πλάνο, με ποια μεθοδολογία, σε τι έκταση και με τι περιοδικότητα θα γίνει αυτή η υπέρβαση. Η δική μου προσωπική άποψη αλλά και αυτό που εφαρμόζω είναι η ομαλή και ασφαλή αύξηση των επιδόσεων χωρίς να φτάνουμε στα άκρα. Μην ξεχνάμε πως οι περισσότεροι αθλητές δεν έχουν μόνο την ποδηλασία στην ζωή τους αλλά έχουν να συμπεριλάβουν πέρα από το προπονητικό στρες, την δουλειά τους, της οικογενειακές/κοινωνικές υποχρεώσεις κ.α τα οποία αθροίζουν τόσο το σωματικό όσο και το ψυχολογικό στρες.
Comments